Günahkar Adam

Günün birinde bir adam yaşarmış. Bu adam çok günahkârmış. Günahkâr olma sebebi de her eğilene ne olursa olsun, canlı cansız her şeye dayamasıymış. Öyle ki, bulunduğu köyde insanlar yanında ayakkabı bağlamaya bile eğilmezmiş. Yere para düşürseler almaya uğraşmazlarmış. Ağacın dalı bükülse ona bile dayarmış. Gel zaman git zaman adam rahatsızlanmış, ölmüş.

Adamın oğlu da büyüdükçe adama benzemeye başlamış. Aynı babası gibi her önüne gelene dayamış, her eğilene değdirmiş arkadan. Babası gibi diye köylü oğluna da yanaşmamış. Ömrü böyle geçmiş, eninde sonunda bu çocuk da ölmüş.

Haliyle öldüğünde o kadar dayama, günahlar vs. derken cehenneme gitmiş. Cehennemden içeri bir adım atmış, içerisi buz gibi. Ya demiş; "Bu cehennemin sıcak bir yer olması gerekmez mi? Niye böyle buz gibi burası ya?" Hemen oradan bir zebaniyi görüp yanına gitmiş. "Zebani kardeş" demiş. "Bu cehennem neden bu kadar soğuk, burası sıcak olmayacak mıydı?" demiş. Zebani de dönmüş, "Oro*pu çocuğu baban bırakıyor mu ki, eğilip iki dakika odun atalım" demiş. .dd

Arkadaşım şive ile anlatınca aşırı gülmüştük. Gece gece bayaa krizlik gülme yaşamıştık. Belki de ortamdan dolayı o kadar komik gelmişti ama hala hoş gelir bana .dd